Przyszła tak niespodziewanie,
Już powstrzymać jej nie zdołam;
- próbowałem, barykady budowałem,
żadne kłody nie pomogły,
wdarła się jak wielka woda,
burząc tamy, umocnienia.
Bo to miłość wszystko zmienia
I nadaje życiu sens.

Byłaś moich snów spełnieniem i dlatego dziś żałuję,
Że nie mogłem Ciebie spotkać, bo przyszłaś tak późno.

Przyszłaś cicho, chłodną nocą, już pod koniec lata:
Drzwi - były zamknięte... w oknie - była krata.

W złudnych uczuć labiryncie teraz sobie już poradzę;
Na spotkanie z Tobą wyjdę - ale pewnie... nie zastanę.

Ty mi znikniesz nocy mrokiem - niby sen... zbyt piękny,
I uniesiesz skarb swój, dla mnie... wciąż nieodgadnięty.

Gdy w jednej chwili "wali się świat",
I na nic słowa, że "los tak chciał",
I mimo bólu trzeba z tym żyć,
I trudną drogą wciąż dalej iść.

Brutalnie stłumiona wrażliwość lat młodych,
Jak uśpiony wulkan nagle eksploduje.
To młodość zdeptana, jak rozgrzana lawa,
Nagle się wylewa i parzy wspomnienia.

Bezmyślne szaleństwa to przyjęta norma,
Z pogardą dla uczuć i wszelkiego dobra.
Źle przeżyta młodość teraz jest problemem

- byłem typem z nieco trudnym charakterem
I zbyt często chciałem być... twardzielem.

W poezji, jak między linami;
Lewy prosty, prawy prosty,
I sierpowy, niby od niechcenia,
Ale jego siła już tak dużo zmienia.