Nie boję się życia już się nie boję
Bo Bóg mnie jak pasterz i broni i strzeże,
Słowami Ksiąg Świętych mnie karmi i poi.
A ja je zgłębiam, zgłębiam i wciąż mocniej wierzę.

W nich mnie prowadzi gdzie pokarm dla duszy
Gdzie wodę czystą znajdę i od zła zasłania.
Choćbym szła ciemną doliną i mroczną,
Drogą nieznaną co z mgły się wyłania.

To nie ulęknę się ciemności nocy
Choćby mnie porwać chciała życia rzeka.
Bo Bóg jest ze mną i On mnie prowadzi
Do Domu swego w którym na mnie czeka.

Inspiracją do powstania tego wiersza był Psalm 23

Duchu, Tyś Światłem co wszystko przenika
Ty jesteś w każdym człowieczym umyśle,
Ty mówisz kwiatom kiedy mają kwitnąć,
Ty mówisz drzewom kiedy gubić liście.

Tyś Światłem ognia które Apostołom
Bóg zesłał z Nieba w dniu Pięćdziesiątnicy.
By świat nie został w smutku nad żałobą,
Że Jezus odszedł by siąść po prawicy.

Ty koisz trwogę w każdej ludzkiej duszy
Ty dajesz siłę żeby nie zwątpiła.
I Ty jej ciągle pomagasz odnaleźć,
Drogę do Nieba jeżeli zbłądziła.

Daj moim wierszom siłę świętą ognia
I daj im wiarę co wszystko przemoże.
Bądź w moim sercu i w moim umyśle
Bądź ze mną zawsze Duchu Święty Boże.

Jakich słów użyć jak do Nieba dotrzeć
Jak Cię ubłagać byś wysłuchał Panie
I modlitw ile wyszeptać ma serce
Żeby wyprosić Twoje zmiłowanie.

Boże Ty słyszysz błagania i płacze
Znasz moje myśli i moje cierpienie,
Widzisz jak nocą modlitwy zanoszę
Daj sercu memu, daj mu ukojenie.

Tyle już modlitw usta wyszeptały
I tyle bólu w swym sercu znosiłam,
Zlituj się Boże, zlituj się nade mną
I daj mi miłość by siłą mą była.

Błogosław duszo moja Panu
Zaśpiewaj Bogu pieśń miłości.
Bo On dobrem w mym życiu wszelakim,
On mnie wspiera, pomaga w słabości.

On mnie budzi z snu nocy co rano
Życia chleb mi podaje zwyczajny.
On mnie strzeże gdy zło mi zagraża,
On mnie broni i leczy i karmi.

Wszystkie grzechy zmazuje z mej duszy
Cień minionych lat rozświetla w oku.
I nie płaczę już nocą samotnie
Błogosław duszo mojemu Bogu.

Inspiracją do powstania tego wiersza był Psalm 103

Bądź Wola Twoja jako jest w Niebie
Powtarzam w wieczór i rano Panie
Tę myślą jedną oddając co dzień,
Całe nade mną Tobie władanie.

Ty lepiej widzisz cel mego życia,
Wiesz co jest dobre dla mojej duszy.
Więc nich się stanie jak Ty chcesz Boże
Mój umysł słucha me serce służy.

Tylko w ciszy odnaleźć Go można
Gdy bunt wszelki i walka ustanie,
Kiedy padniesz od zmagania z sobą
Kiedy zwiesisz wojujące ramię.

Gdy sił braknie ci do dalszej walki,
Gdy nie będziesz w stanie ruszyć mieczem,
Gdy ci wszystko jedno w życiu będzie,
Gdy w bezsile na świat ten złorzeczysz.

Gdy niczego już nie pragniesz więcej.
Kiedy czekasz z utęsknieniem końca
Wtedy przyjdzie - cicho jak świt ranny,
Przyjdzie jasny, jaśniejszy od słońca.

I podźwignie umęczoną duszę
I przygarnie do serca swojego
I niczego już nie będziesz pragnął
Tylko wiecznie należeć do Niego.

Do Was się zwracam młodych dziedziców,

Wolności uzyskanej przez waszych rodziców.

Pokłońmy się nisko ofiarom Workuty, Kołymy, Magadanu,

Czy lasów Syberii i stepów Kazachstanu.

Chwała Bohaterom !

 

Obudzonym w środku nocy 10 lutego.

Cześć ich Pamięci !

I kolejnym z kwietnia trzynastego roku czterdziestego.

Cześć ich Pamięci !

Wywiezionym czerwca dwudziestego dziewiątego.

Cześć ich Pamięci !

I tym z czerwca roku czterdziestego pierwszego.

Cześć ich Pamięci !

W bydlęcych wagonach z dziurą w podłodze,

wiezionym na Syberię i do Kazachstanu.

Cześć ich Pamięci !

Umarłym w wagonach i pozostawionym przy torach.

Cześć ich Pamięci !

Dzieciom i dorosłym wiezionym 4 tygodnie.

Cześć ich Pamięci !

Nowo narodzonym dzieciom na słomie w wagonie.

Cześć ich Pamięci !

Skazanym tylko za to, że byli Polakami.

Cześć ich Pamięci !

Zanoszącym litościwe modły do Boga.

Cześć ich Pamięci !

 

Błogosławiony Władysławie Bukowiński.

Módl się na nami !

 

Mieszkającym w barakach czy lepiankach.

Cześć ich Pamięci !

Nie mającym chleba powszedniego.

Cześć ich Pamięci !

Chorującym na tyfus, czerwonkę, malarię

i pogryzionym przez pluskwy i wszy.

Cześć ich Pamięci !

Dzieciom umierającym na rękach matek.

Cześć ich Pamięci !

 

Ciężko pracującym w lesie lub w polu.

Cześć ich Pamięci !

Żyjącym bez księdza i sakramentów.

Cześć ich Pamięci !

Ograbionym z majątków na Kresach Wschodnich.

Cześć ich Pamięci !

Płaczącym z tęsknoty za Ojczyzną.

Cześć ich Pamięci !

Niosącym codzienne brzemię Golgoty Wschodu.

Cześć ich Pamięci !

Spoczywającym w bezimiennych mogiłach.

Cześć ich Pamięci !

 

Święty Rafale Kalinowski Patronie Sybiraków.

Módl się na nami !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Niech będzie pochwalone Imię Twoje Boże

Za wszystko co nam dajesz
Za chleb co rodzi zboże
Za światło dnia każdego
Za uśmiech szczery, bratni
Za noc co w gwiazdach chodzi
Za dobre ręce matki

Niech będzie pochwalone Imię Twoje Boże

Za miłość Twoją Wielką
Którąś świat cały stworzył 
Za każdy dzień co rano 
Budzi nas w ptaków śpiewie
Za modre kwiaty w polu
I za jabłka na drzewie
Za wszystko co dokoła

Niech będzie pochwalone Imię Twoje Boże

Bo świat cały tak woła.

Chwalcie Stwórcę góry i doliny
Chwalcie Pana i morza i rzeki
I niech słowa te w świecie wciąż płyną
Niech brzmią ciągle, przez lata, przez wieki

Niech odbiją się echem o gwiazdy
Niech planety i księżyc odpowie
Bo Bóg Wielki jest jak słońce Jasny
I dobroci i miłości pełen.

Chwalcie Pana więc wszelkie stworzenia
Chwalcie Jego śpiewem swoim ptaki
Bo te łaski co ku nam wciąż płyną
To Miłości Bożej wieczne znak.

Więc nich śpiewa i morze i góry
I nich w pieśni wtórują im drzewa
Bo Miłość Jego nieustającą
Wieczną falą Łask nasz świat zalewa.