Poezja - jest miłością i ucieczką 
wyzwoleniem myśli 
tęsknotą za doskonałością 
unosi nas  na mitycznych skrzydłach
oczyszczając zakamarki duszy
jest cierpieniem i radością
słodyczą i goryczą - w miłości wyzwoleniem
trzyma niewolniczo w swych objęciach
uwodzi ognistym pocałunkiem 
pragnieniem i namiętnością zwodzi 
jest zachłannością na urok życia 
w szarości dnia codziennego
zawsze będzie - odradzającym się
duszy marzeniem

autor: Helena Szymko/

Lubię te urocze zakątki parku -
dawnych Książąt Pomorskich 
zaciszne aleje przytulone pary
radosny gwar dzieci przy fontannie
uśmiechnięte ich mamy
mostek - nad Dzierżęcinką
wpatruję się w jej wody jak w lustro
wspomnieniami przejrzyste 
wiekowe wierzby kąpiące witki w stawie
pływające kaczki subtelny taniec łabędzi 

mogłabym wymieniać całymi godzinami
ile uroku ma miasto  Koszalin 
naprzeciwko parku średniowieczny "Domek Kata"
teraz " Teatr Dialog" z artystami się zbratał 
z przeciwnej Piastowska i Klub Kawałek Podłogi
poetom muzykom udostępnia swoje progi 
latem całe miasto - tonie w kwiatach i soczystej zieleni
o zmierzchu niebo zachodem słońca złociście się rumieni
Koszalin swym urokiem wszystkich urzeka
jest zieloną oazą -
dla kochającego przyrodę człowieka .

autor: Helena Szymko/
Koszalin.
foto z netu/

Miałam letnią sukienkę - w czerwone i białe róże 
takie mi kiedyś ofiarowałeś
na naszym pierwszym spotkaniu
z miłością mi je wręczałeś
ten piękny czas dawno przeminął
miłość już nas nie ogrzewa 
byłam zakochaną zbyt ufną dziewczyną
myślałam - miłość to dar od nieba
teraz już wiem - nie w każdą miłość
należy tak ufnie wierzyć 
bo bardzo często bywa ona złudną 
i można się na niej boleśnie sparzyć .

autor: Helena Szymko/

Namaluję ci mój świat -
cały w kolorach tęczy
dodam mnóstwo zieleni
bo zieleń oczu nie męczy
najwięcej złotych promieni
bo rozświetlają duszę
najwięcej  jednak barwą fantazji

która mnie wciąż ponosi -
rozrasta się we mnie - kolorem
miłości barwami przyrody
to ona dyktuje co jeszcze napiszę
czy radość zakwitnie w mym sercu
czy smutek porazi duszę
może ukoję nimi twe serce
a może po prostu - zamienię się w ciszę

autor: Helena Szymko/

Piękno i harmonia -
to pozytywne strony życia 
one sprawiają - że nasze życie
staje się doskonalsze
współgrające z otaczającym
nas światem przyrody 
płyniemy biegiem zdarzeń
jak fala goniąca falę
by odkrywać tajemnice świata
i mknąć jak one - naprzeciw
spełniających się marzeń .

autor: Helena Szymko/

Pokochałam cię - Poezjo
z każdym dniem coraz bardziej
twoje słowa - jak miód słodkie
jak likier z procentami
syciły moją duszę w euforię wprawiały
chłonęłam cię Poezjo 
ty czarowałaś serce - aż ono uwierzyło
w twoją magiczną miłość

wciąż chłonę cię jak powietrze 
pragnę jak źródlanej wody
jak pragnie ziemia deszczu spękana przez suszę
ty kochałaś mnie zawsze 
odkąd zaczęłam pisać
wskazywałaś drogę by dobrnąć do celu
jestem ci za to wdzięczna 
wciąż docieram na szczyt twój
tam - gdzie twoja siedziba
gdzie sprowadziłaś już poetów tak wielu.

autor: Helena Szymko/

Poezja - nas uskrzydla
swym wdziękiem i czarem
magią słów sprawia, że jesteśmy zakochani
wiedzie nas w marzenia senne
zachwyca księżycem nocą
iskrzącymi gwiazdami

porywistym wiatrem - gdy goni ptaki
pieszczotą ziemi o wschodzie słońca
rzewnym deszczem gdy płacze niebo
ona miłością którą chłoniemy 
z zapachem lata lub złotej jesieni
urokiem przyrody - wszystkich urzeka
kto raz ją pokochał nigdy jej nie zdradzi -
to wierna kochanka która nie zawodzi.

autor: Helena Szymko/

Cisza - to balsam 
na słowa co ranią
nic nie mów pozostaw tę ciszę
ja duszą cię słyszę 
w ciszy tyle śpiewu
z dłonią na twych ustach
chcę zapomnieć - 
o chwilach gniewu  

autor: Helena Szymko/

Ułatwiajmy sobie życie wzajemnie -
to takie szczytne a nic nie kosztuje
zwykły międzyludzki miły gest
może sprawić - uśmiech na zatroskanej twarzy
pomimo spotykających nas nieszczęść
świat - wcale nie jest taki zły
on naszym wspólnym domem jest
niech wiara w człowieka nigdy nie zaginie

darzmy się nawzajem uprzejmością
a złe zdarzenia będą mniej bolesne
dbajmy o uczciwość naszej duszy
to co posiadamy - to tylko dobra doczesne
nie pozwólmy się zatruć znieczulicy
a pozostaną po nas dobre wspomnienia
bo serce dobrego człowieka
zawsze los innego wzruszy
to serce pełne ciepła i sprawiedliwe -
na problemy innych wrażliwe .

autor: Helena Szymko/

Mój Anioł otacza mnie -
skrzydłami miłości
pomaga gdy giną
zawieruszone myśli
sen słodki zsyła
który wycisza
i myśl zagubiona
wnet mi się przyśni 

pomaga gdy tracę
wszelką nadzieję
oczyszcza umysł
rozjaśnia wersami
one pokarmem - dla dusz
łaknących radości

niweczą smutek
krzesząc iskrę nadziei
promykiem światła
wnikają w smutną duszę
by zapłakane oczy
uśmiech z łez osuszył
bo uśmiech człowieka -
zwierciadłem jego duszy

autor: Helena Szymko/

Poeta kocha ciszę - 
to właśnie w ciszy swym natchnieniem 
wiersze pisze 
sercem - czuje wszystko co go otacza 
w jego oczach piękno przybiera 
najbarwniejsze wzory i kolory

w jego umyśle istnieje
niezbadany labirynt odczuć 
swoją fantazją tworzy ogrody miłości 
i bajeczne życia pejzaże 

w jego poezji każdy może odnaleźć 
cząstkę siebie i swoje marzenia 
poezja - jest ogromnym życia bagażem 
i chociaż nie każdemu z nas 
spełniają się marzenia 
to jednak poezja - nasze szare życie 
w barwniejsze zmienia

autor: Helena Szymko/

Zajrzeć w głąb ludzkiej duszy -
wyczytać z oczu przemyślenia
wyprzedzać przepowiednie
by chronić planetę ziemię
gdyby tak można było - zapobiegać
skutkom nieszczęść i ludzkiej tragedii
bylibyśmy jak bogowie Olimpu na Parnasu szczycie

ale my jesteśmy tylko
przyziemnym ludzkim rodzajem 
który nie zawsze wie czego pragnie
wyciąga rękę by dosięgnąć władzy i dobrobytu

tak rzadko kierując się rozumem sercem
za wszelką cenę sięgając po swoje ideały
zapominamy - że świat trzeba chronić
sami musimy dbać o przetrwanie
w czasie który nam jeszcze pozostał
bo kiedy kataklizmy opanują ziemię -
nasza planeta być może istnieć przestanie .

autor: Helena Szymko/

Popłynę leciutko na fali -
słota - czy piękna pogoda
przy takiej melodii i wietrze
tam gdzie łódź poniesie woda 
popłynę z uśmiechem na ustach
choć oczy przesłonięte łzami
rozbłysną kochania tęczą
i twojej miłości kwiatami 
legnę na dnie swojej łodzi
dryfując popłynie z falami
one ją rozkołyszą
twojej melodii dźwiękami 
przed samotnością się nie zegnę
będę cierpliwy wytrwały -
bo kocham wodę i przestrzeń
i ten krajobraz wspaniały .

autor: Helena Szymko/

Książka  - to twój przyjaciel
jest wiadomości skarbnicą
pełnych doznań i wrażeń
z książki poznasz podróże
kulturę innych krajów

wystarczy że po nią sięgniesz
zagłębisz się w niej na dłużej

wybieraj takie co kształcą
wrażliwość pobudzają
dorosłych w świat marzeń
najmłodszych w świat bajek
wprowadzają

książka mała czy duża
zawsze wiele ci powie
odkryje przed tobą
przygody tajemnice
wszystko co z niej wyczytasz
na zawsze pozostanie w głowie

czytaj więc jak najwięcej
chłoń czar tych wiadomości
powie ci o marzeniach
o spełnionej miłości
obchodź się z nią z szacunkiem
ona jest wizerunkiem
twojej osobowości
traktuj ją tak - jak siebie
okaż jej wiele miłości .

autor: Helena Szymko/

Otwiera przed nami magiczne podwoje -
rozrasta się w myśli wzbogaca je w słowa
które wciąż się mnożą 
buduje nam w głowie wciąż nowe odczucia
myśl podrzuci złotą to znów coś podpowie
zawsze ma w zanadrzu
to co nas zachwyci albo nas zasmuci 

snuje się w umyśle jak dzikie powoje
oplatając siecią niczym pajęczyną
wszystkie neurony 
budzi wyobraźnię ożywiając myśli
i wiedzie w nieznane dotąd nam krainy
malując wciąż w głowie wyśnione obrazy
barwi nasze myśli, w przeróżne kolory -
przekształcając słowa w przemyślne metafory

autor: Helena Szymko/

Żeby czerwień zawsze była  -
miłości kolorem
czerń niech nie niszczy
tęczy uczuć piękna
zieleń miech będzie
traw ubarwieniem
a błękit ukazuje
nieba przestrzenie

żółć niech pozostanie
kolorem słońca - i zsyła z nieba
złociste promienie
aby kolory nam życie barwiły
paletą barw upiększały ziemię
w miłości przyjaźni
zawsze się sprawdzały
niech nijaka szarość
zniknie z życia
kolory miłości nadziei -
wyjdą z ukrycia .

autor: Helena Szymko/

Nasze Morze Bałtyckie -
wciąż mnie zachwyca
fale srebrzą się w słońcu
zmywając piasek z plaży
popołudniowe słońce
żarem dotyka tafli wody
w tym upalnym dniu
jakby samo pragnęło ochłody

pełnia sezonu - plaża
całkiem zaludniona
chciałabym mieć te chwile
tylko dla siebie - morze i ja

kocham te wody bałtyckie
spokojne i wzburzone
wpatruję się w nie
jak zahipnotyzowana
na horyzoncie błękit nieba
skłania się ku morzu
chłonę bezkresną przestrzeń
nieba i wody bez końca
tylko Bałtyk ma w sobie
tyle magicznego uroku
wycisza duszę raduje oczy -
zachwycając wszystkich wokół

autor: Helena Szymko/
foto z Google/